I am single, am I alright?

   Όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε ολοένα και πιο έντονα πόσοι άνθρωποι είναι μόνοι, δυστυχώς όχι πάντα από επιλογή. Όμορφες ηλικίες θυσιάζουν συναίσθημα για να χτίσουν ένα τοίχος αυτοάμυνας που παρέχει μεν συναισθηματική ασφάλεια,  αλλά απομακρύνει από την πληρότητα. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες η "μοναξιά"  είναι θεμιτή απο το άτομο, και η επιλογή είναι συνειδητή. Σ'αυτές τις περιπτώσεις συναντάμε ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μία ευτυχισμένη ζωή με διαφορετικές προδιαγραφές και στόχους απ' οτι οι υπόλοιποι.

   Από την άλλη όμως ο αριθμός των ατόμων που επιμένει στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου αυξάνεται συνεχώς με αποτέλεσμα αρκετοί να "συμβιβάζονται", παγιδευμένοι σε ανιαρές σχέσεις που κάθε άλλο παρά έρωτα θυμίζουν. 

   Για άλλη μια φορά θα επιρρίψω ευθύνες στην πολιτισμική κρίση που βιώνουμε, η όποια μας παρασύρει σε μία γενικότερη "κρίση ιδεών" που εξαλείφει την ουσιαστική επαφή. Ο κυνισμός ανθίζει γύρω μας με σύμμαχο ενα τεράστιο "εγω" που καλλιεργείται μέσα μας και ξαφνικά βρισκόμαστε θύματα της ίδιας της συμπεριφοράς μας. Σε αυτό δεν αντιδράει κανένας και συνεχίζουμε να αποδεχόμαστε την επικοινωνία μέσω κοινωνικών δικτύων ως κάτι φυσιολογικό. Έχουμε φτάσει να ελπίζουμε σε έναν εικονικό διάλογο μέσω chat, ενώ ταυτόχρονα τρέμουμε την επαφή κατά πρόσωπο. Δεν ξέρουμε να μιλάμε, μόνο να "χαβαλεδιάζουμε" , δεν κοιτάμε στα μάτια ο ένας τον άλλον γιατι κοιτάμε την οθόνη του κινητού μας και καταλήγουμε μπερδεμένοι απο μισόλογα.

Η αλαζονεία κάνει πάρτυ ενώ ακούμε συνεχώς γύρω μας απο φίλους,γνωστούς αλλά και απο τον ίδιο μας τον εαυτό πως η μοναξιά είναι μονόδρομος εφόσον "δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω"! Ποια ήταν όμως η τελευταία φορά που κοίταξες τον κόσμο,κάνεις δεν μπορεί να θυμηθεί.

   Μου αρέσει να ακούω ιστορίες ζευγαριών που γνωρίστηκαν πριν 20 ή 30 χρόνια γιατί περιβάλλονται απο έναν ρομαντισμό που έχει εξαλειφθεί στις μέρες μας. Κάνουμε όλοι  μαζί βουτιά στην απομάκρυνση απο τον συναισθηματικό μας κόσμο ενώ στην πραγματικότητα όλα θα ήταν πολύ πιο απλά αν μπορούσαμε να αποβάλουμε τον φόβο της απόρριψης. Τα μη αμοιβαία αίσθηματα είναι λιγότερο ενοχλητικά όταν είναι ξεκάθαρα και δεν παρουσιάζονται με την μορφή υπονοουμένων σε γραπτά μηνύματα. Παράλληλα η εκπροσώπηση του εαυτού μας όταν έχει ζωντανή υπόσταση είναι άκρως γοητευτική και διεκδικεί πολύ περισσότερες πιθανότητες να προσελκύσει κάποιον.

   Οσο γι'αυτούς που επιλέγουν τις "σχέσεις ρουτίνας" είναι και αυτό μία ασφαλής διέξοδος από τον κόσμο των συναισθημάτων. Χωρίς αυτό να είναι κατακριτέο, τα άτομα αυτά εγκλωβίζουν τους εαυτούς τους στη ματαιότητα της συνήθειας,  προς αποφυγή του καινούριου, εκείνου που μπορεί να συναρπάσει αλλά και να πληγώσει. 

    Είμαι single όταν αυτό με γεμίζει, όταν όμως μπει τυχαία κάποιος στην ζωή μου δεν θα κλειδώσω τις πόρτες για να κρυφτώ απο "τα θέλω" μου. Ακόμη και το ενδεχόμενο απογοήτευσης μου προσφέρει την εμπειρία της εργένικης ζωής. Απο την άλλη μπορεί να συνειδητοποιήσω πως ο προηγούμενος σταθμός ήταν αυτός που με έκανε να θέλω να κλείνω δύο εισιτήρια για τα μελλοντικά ταξίδια!