Όλοι έχουμε μια συνομιλία άνω των δύο ατόμων.

Είναι οι κολλητοί μας , τα παιδιά από τη δουλειά ή τη σχολή , είναι άνθρωποι που βλέπουμε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα ή πολύ σπάνια, είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έγιναν μήνυμα σε μια δύσκολη μέρα και μας έκαναν να χαμογελάσουμε ή μας έκαναν παρέα όταν χαλαρώναμε στο σπίτι.

Γιατί όμως οι γυναικείες συνομιλίες διαφέρουν τελικά; 

Αρχικά είναι μονίμως διαθέσιμες. Εξαιτίας των έντονων ρυθμών υποχρεώσεων που βομβαρδίζουν το πρόγραμμα μας καθημερινά ο χρόνος που έχουμε για να μοιραστούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι ελάχιστος και συχνά τυποποιημένος και συνδεδεμένος με ένα γρήγορο καφέ ή ποτό, μια βόλτα στα μαγαζιά ή μια ταινία στο σινεμά. Αυτό αυτομάτως μας περιορίζει την ποιότητα του και συχνά η γεύση που μας αφήνει είναι κατά βάση άδεια από συναισθήματα και πραγματική επικοινωνία.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας επιτρέπουν να κουβαλάμε στην τσάντα μας τις καλύτερες μας φίλες. 

Η ανακούφιση που μας προσφέρει αυτό το συναίσθημα λειτουργεί ευεργετικά όταν η ρουτίνα μας κατακλύσει και θέλουμε να επενδύσουμε σε μια δόση χιούμορ, ένα αστείο που ξέρουμε μόνο εμείς και αυτές και ίσως για τον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι και τόσο φυσιολογικό ή αστείο.

Μπορείς πάντα να πάρεις μία δέυτερη γνώμη για όλα αυτά τα απλά καθημερινά που σε δυσκολεύουν και οι φίλες σου μπορούν να τα ζυγίσουν καλύτερα απο σένα καθώς ξέρουν πότε επηρρεάζεσαι η ακόμα χειρότερα παρασύρεσαι και λειτουργείς παρορμητικά. 

Είναι τελείως προσωπικές. Εκεί μπορείς να εκδηλώσεις τα πραγματικά σου συναισθήματα για τον κοινό σας περίγυρο, για πρόσωπα και καταστάσεις. Αν ποτέ αυτή η συνομιλία ανοιχτεί από ένα τέταρτο πρόσωπο θα κλείσουν σίγουρα κάνα δυο σπίτια. Ας μην προσποιούμαστε, είμαστε γυναίκες και εκ φύσεως σχολιάζουμε, όοοοχιι γιατί είμαστε κουτσουμπόλες και μας αρέσει να θάβουμε κόσμο αλλά γιατί αν δεν τα πούμε μεταξύ μας σε ποιον να τα πούμε και να μας καταλάβει; 

Ενημερωνόμαστε.  Ακόμη και με τους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει για το άλλο μας μισό δεν είναι απαραίτητο να έχουμε απόλυτα κοινά ενδιαφέροντα. Παρόλα αυτά η ανταλλαγή πληροφοριών για ποικίλα θέματα καλύπτει σημαντικό μέρος της απασχόλησης μας και σίγουρα ως γυναίκες μπορούμε να καλύψουμε μεγάλο εύρος πληροφοριών που ένας άντρας ποτέ δεν θα φανταζόταν.

Οι φίλες μας πάντα θα μας ενθαρρύνουν ή θα μας αποτρέπουν ανάλογα την περίπτωσή. Ναι ακούγεται αστείο γιατί ως ενήλικες νοήμονες θα έπρεπε να γνωρίζουμε τι θέλουμε , πως το θέλουμε και τι πρέπει να διαθέσουμε για να το αποκτήσουμε αλλά η πραγματικότητα διαφέρει λίγο . Ήμαστε το ωραίο φύλο και συχνά χρειαζόμαστε ψυχολογική υποστήριξη για να διαλέξουμε ακόμη και ένα ζευγάρι παπούτσια στο οποίο ήμαστε ικανές να σπαταλήσουμε τα έσοδα μισού μήνα.

Μπορείτε να βρίσκεστε σε περισσότερα απο ένα σημεία ταυτόχρονα. Δεν μιλάμε για μαύρη μαγεία,αλλά εφόσον μιλάτε σε συνομιλία σίγουρα δεν είστε στο ίδιο μέρος, δοκιμάστε λοιπόν να ανταλλάξετε μια φωτογραφία. Συνήθως όταν στέλνω πρωινή φωτογραφία με τις δικές μου κολλητές η μία είναι κάπου στο κέντρο, η άλλη σε ένα γραφείο εκτός ορίων πόλης και η τρίτη είναι μπαλαντέρ. 

Όλα αυτά όμως συντελούν στην ανάπτυξη ενός συναισθήματος που δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί. Δεν είσαι ποτέ μόνη ακόμα και αν είσαι σε διαφορετική ύπερο.  

Σήμερα,τον Νοέμβριο του 2015 τουλάχιστον 153 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίστηκαν στον βωμό της πλασματικής Παγκόσμιας Ειρήνης και της "προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων " .

Λίγες ώρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία, εκατομμύρια χρήστες του Facebook αλλάζουν την εικόνα προφίλ τους, αντικαθιστώντας την με την σημαία της, ενώ η χώρα  προσπαθεί να απορροφήσει τα γεγονότα,που όχι απλά την σημάδεψαν αλλά άλλαξαν την καθημερινότητα ενος ολόκληρου λαού και κατ' επέκταση μίας ολόκληρης ανθρωπότητας. Όλοι μαζί προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να εξοικειοθούμε με το μόνιμο πλέον αίσθημα του κινδύνου και της ανασφάλειας, που απο την απομακρυσμένη Συρία χτυπά ξαφνικά την πόρτα του γειτονικού Παρισιού και ίσως σύντομα περάσει και από  το δικό μας σπίτι.

Ολοι λοιπον συμπάσχουμε, ενημερωνόμαστε απο τηλεοράσεις και άλλα ΜΜΕ, παράλληλα πάμε για ένα καφεδάκι στην παραλία, να το συζητήσουμε με δύο τρεις φίλους που πολύ πιθανόν να μην γνωρίζουν την είδηση για διάφορους λογους. Έπειτα αφού προβληματιστούμε λίγο ακόμη,  πάμε για τα εβδομαδιαία ψώνια,  παρακολουθούμε τις εξελίξεις για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, αγανακτούμε για την μιζέρια που επωμιστήκαμε εξαιτίας της κρίσης, τα βάζουμε με την  κυβέρνηση και σαν καλές μαριονέτες συνεχίζουμε την ζωή μας. 

Αντίδραση μηδέν!  Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις χθεσινές ειδήσεις,κάνεις δεν φοβάται για το αύριο.

Δεν είναι σίγουρο αν η άγνοια κινδύνου έχει εσκεμμένα επιβληθεί στην κοινωνία όπως τόσα και τόσα άλλα, ή έγινε κεκτημένο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης κατά βούληση γιατί αν αναλογιστούμε τα γεγονότα της πραγματικής ζωής ανά τον κόσμο θα χάσουμε κάθε ελπίδα. 

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ήταν ένα απλό δείγμα του οποίου οι ρίζες κρύβονται βαθύτερα, απλώνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και καλλιεργούνται απο εμάς,  τους ίδιους τους πολίτες που δεν αντιδράμε. Σαφως ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να ξεσηκωθεί ταυτόχρονα η παγκόσμια οντότητα. Η δεκτηκότητα ομως στην βία,την τρομοκρατία και την εγκληματηκότητα έχει γίνει καθημερινότητα,σε βαθμό που δεν μας εκπλήσσει. Οδηγούμαστε σε εποχές στις οποίες οποίος ενδιαφέρετε για τον συνάνθρωπο του θα θεωρείται αλλόκοτος.

Ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ανοχής είναι να ανοίξει ο κρίκος της ενημέρωσης. Αν γνωρίζεις μπορείς να κρίνεις,αν κρίνεις μπορείς να αποφασίσεις και οταν καταλήξεις είσαι πλέον σε θέση να κινητοποιηθείς και να αλλάξεις τα δεδομένα.

Οσο αγνοούμε τον κίνδυνο τον αφήνουμε να μας πλησιάσει περισσότερο.

Το νέο μας blog έχει ξεκινήσει από σήμερα. Παραμείνετε συντονισμένοι σε αυτό, και θα προσπαθούμε να σας κρατάμε ενήμερους. Μπορείτε να διαβάζετε νέες καταχωρήσεις σε αυτό το blog μέσω του RSS feed.