Σήμερα,τον Νοέμβριο του 2015 τουλάχιστον 153 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίστηκαν στον βωμό της πλασματικής Παγκόσμιας Ειρήνης και της "προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων " .

Λίγες ώρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία, εκατομμύρια χρήστες του Facebook αλλάζουν την εικόνα προφίλ τους, αντικαθιστώντας την με την σημαία της, ενώ η χώρα  προσπαθεί να απορροφήσει τα γεγονότα,που όχι απλά την σημάδεψαν αλλά άλλαξαν την καθημερινότητα ενος ολόκληρου λαού και κατ' επέκταση μίας ολόκληρης ανθρωπότητας. Όλοι μαζί προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να εξοικειοθούμε με το μόνιμο πλέον αίσθημα του κινδύνου και της ανασφάλειας, που απο την απομακρυσμένη Συρία χτυπά ξαφνικά την πόρτα του γειτονικού Παρισιού και ίσως σύντομα περάσει και από  το δικό μας σπίτι.

Ολοι λοιπον συμπάσχουμε, ενημερωνόμαστε απο τηλεοράσεις και άλλα ΜΜΕ, παράλληλα πάμε για ένα καφεδάκι στην παραλία, να το συζητήσουμε με δύο τρεις φίλους που πολύ πιθανόν να μην γνωρίζουν την είδηση για διάφορους λογους. Έπειτα αφού προβληματιστούμε λίγο ακόμη,  πάμε για τα εβδομαδιαία ψώνια,  παρακολουθούμε τις εξελίξεις για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, αγανακτούμε για την μιζέρια που επωμιστήκαμε εξαιτίας της κρίσης, τα βάζουμε με την  κυβέρνηση και σαν καλές μαριονέτες συνεχίζουμε την ζωή μας. 

Αντίδραση μηδέν!  Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις χθεσινές ειδήσεις,κάνεις δεν φοβάται για το αύριο.

Δεν είναι σίγουρο αν η άγνοια κινδύνου έχει εσκεμμένα επιβληθεί στην κοινωνία όπως τόσα και τόσα άλλα, ή έγινε κεκτημένο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης κατά βούληση γιατί αν αναλογιστούμε τα γεγονότα της πραγματικής ζωής ανά τον κόσμο θα χάσουμε κάθε ελπίδα. 

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ήταν ένα απλό δείγμα του οποίου οι ρίζες κρύβονται βαθύτερα, απλώνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και καλλιεργούνται απο εμάς,  τους ίδιους τους πολίτες που δεν αντιδράμε. Σαφως ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να ξεσηκωθεί ταυτόχρονα η παγκόσμια οντότητα. Η δεκτηκότητα ομως στην βία,την τρομοκρατία και την εγκληματηκότητα έχει γίνει καθημερινότητα,σε βαθμό που δεν μας εκπλήσσει. Οδηγούμαστε σε εποχές στις οποίες οποίος ενδιαφέρετε για τον συνάνθρωπο του θα θεωρείται αλλόκοτος.

Ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ανοχής είναι να ανοίξει ο κρίκος της ενημέρωσης. Αν γνωρίζεις μπορείς να κρίνεις,αν κρίνεις μπορείς να αποφασίσεις και οταν καταλήξεις είσαι πλέον σε θέση να κινητοποιηθείς και να αλλάξεις τα δεδομένα.

Οσο αγνοούμε τον κίνδυνο τον αφήνουμε να μας πλησιάσει περισσότερο.